Hier ben ik weer.
De busreis van Dali naar Lijiang duurde amper 3 uur een half en was best aangenaam. Ik was de enige westerling en kreeg de ereplaats net achter de chauffeur, waardoor ik voldoende beenruimte had en een mooi uitzicht. Het uitzicht was soms wel beperkt tot 10 meter omdat we op de bergtoppen midden in de wolken zaten, maar voor de rest was het boeiend om te zien dat de boeren, in paarse, groene en blauwe regenjassen met ditto rubberlaarzen op hun velden stonden te werken of er geen spatje regen viel.
Het hotel in Lijiang is gelegen bovenop een heuvel, met uitzicht op de oude stad en is eveneens in paviljoenen opgedeeld, maar er is minder tuin dan in Dali.
Lijiang heeft 4 dagen lang in de wolken gelegen en het bleef maar regenen: moessonregen, dus non-stop en met bakken viel het uit de hemel.
Toch af en toe even buiten naar het stadje geweest, maar leuk was anders.
Ondanks dit natte gedoe, was de plaats overstroomd door Chinese toeristen, die allemaal achter gekleurde vlaggetjes aanhossen. Ik zocht mijn heil dan maar in de woonstraten, waar het minstens even typisch is, maar waar die meutes niet komen.
Zoals gedacht, kwam de rest van de groep, zwaar gedesillusioneerd terug van de gorge na 2 uur wandelen. Ze waren juist aan de eerste stop geraakt, hadden daar overnacht en moesten toen terugkeren wegens te gevaarlijk.
We gingen dan maar hun verdriet wegeten en -drinken in de restaurantstraat van Lijiang. Dat is een ongelooflijk lawaaierig gedoe, omdat elk restaurant klanten probeert te lokken door zangers voor de deur te zetten, die tegen mekaar op traditionele liedjes zingen.
Ondanks het kabaal was het toch wel een leutige boel.
Bovendien is het stadje 's avonds feeriek verlicht en is het er even druk als in de dag.
Morgen vertrek ik naar mijn laatste stop in China: Shangai.
Groetjes en tot spoedig ziens.
De busreis van Dali naar Lijiang duurde amper 3 uur een half en was best aangenaam. Ik was de enige westerling en kreeg de ereplaats net achter de chauffeur, waardoor ik voldoende beenruimte had en een mooi uitzicht. Het uitzicht was soms wel beperkt tot 10 meter omdat we op de bergtoppen midden in de wolken zaten, maar voor de rest was het boeiend om te zien dat de boeren, in paarse, groene en blauwe regenjassen met ditto rubberlaarzen op hun velden stonden te werken of er geen spatje regen viel.
Het hotel in Lijiang is gelegen bovenop een heuvel, met uitzicht op de oude stad en is eveneens in paviljoenen opgedeeld, maar er is minder tuin dan in Dali.
Lijiang heeft 4 dagen lang in de wolken gelegen en het bleef maar regenen: moessonregen, dus non-stop en met bakken viel het uit de hemel.
Toch af en toe even buiten naar het stadje geweest, maar leuk was anders.
Ondanks dit natte gedoe, was de plaats overstroomd door Chinese toeristen, die allemaal achter gekleurde vlaggetjes aanhossen. Ik zocht mijn heil dan maar in de woonstraten, waar het minstens even typisch is, maar waar die meutes niet komen.
Zoals gedacht, kwam de rest van de groep, zwaar gedesillusioneerd terug van de gorge na 2 uur wandelen. Ze waren juist aan de eerste stop geraakt, hadden daar overnacht en moesten toen terugkeren wegens te gevaarlijk.
We gingen dan maar hun verdriet wegeten en -drinken in de restaurantstraat van Lijiang. Dat is een ongelooflijk lawaaierig gedoe, omdat elk restaurant klanten probeert te lokken door zangers voor de deur te zetten, die tegen mekaar op traditionele liedjes zingen.
Ondanks het kabaal was het toch wel een leutige boel.
Bovendien is het stadje 's avonds feeriek verlicht en is het er even druk als in de dag.
Morgen vertrek ik naar mijn laatste stop in China: Shangai.
Groetjes en tot spoedig ziens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten