Daar ben ik weer. De Himalaya overleefd!
Om in onze eerste stopplaats te komen, moesten we een hoogteverschil van ongeveer 2000 meter overbruggen, want Kangding ligt op 2500 meter. Hiervoor moesten we verschillende bergpassen trotseren en door immens diepe kloven en dalen. Het eten is hier heel anders dan wat we voorheen kregen voorgeschoteld: yakvlees in alle vormen en aardappelen, maar veel minder groenten. Dit is al echt Tibetaans. Trouwens de klederdracht op straat is ook grotendeels Tibetaans.
De volgende dag bleven we in Kangding om een uitstap te maken naar de sneeuwbergen, maar in de sneeuw geraakten we niet, want die ligt op 7000 meter hoogte. Wel prachtige uitzichten.
's Avonds zetten de 3 singles van de groep de plaatselijke disco annex karaoke op zijn kop en we hadden hier bijzonder veel leute en bijval bij de Tibetanen.
Op weg naar Barkam deden we een ommetje naar een heel mooi gelegen Tibetaans dorp. Hier hadden we de jeeps zeker nodig, want we moesten over steile bergpaadjes, die normaal alleen door de bewoners en de beesten worden gebruikt. Het was wel de moeite waard.
De volgende dag ging het alweer verder naar Langmusi, het wilde westen van China. Na een paar bergpassen kwamen we terecht op een hoogplateau dat zeer sterk deed denken aan Mongolie, alleen is de pure natuur hier doorsneden met hoogspanningsmasten, wegenwerken her de der en nieuwgebouwde dorpjes. In zo'n dorpje namen we de lunch en konden we daarna nog wat rondwandelen. Wij waren echt wel de bezienswaardigheid!
In denamiddag kregen we het zwaar te verduren, omdat er nog geen echte weg was aangelegd, alleen een dienstweg voor de vrachtwagens.
Langmusi is de wild west, maar er is een plaats waar alle wereldreizigers mekaar ontmoeten: Leisha's restaurant. Zij maakt heerlijke chocolade koekjes met yakboter. Mmmm!
Hier ga ik stoppen voor vandaag.
Groetjes en tot binnekort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten